30 maart 2012 - Brussel - Los Angeles

Hieronder alvast een voorsmaakje van onze reis...




Om 10u40 stapten we het vliegtuig op in Brussel voor onze tweede reis door het Zuid-Westen van de States.

Anders dan de vorige keer hadden we niet gekozen voor een georganiseerde reis, doch alles zelf in elkaar gestoken, geholpen door de ervaring van de vorige jaren en uiteraard met heel wat opzoekingswerk op internet.

 

De vliegtuigtickets werden geboekt via Connections en de hotels via Hotels.com.  Een 3-tal hotels waren niet te boeken via een brooker en die hebben we rechtstreeks geboekt.

We vlogen eerst met Air Canada AC833 naar Toronto (stopover in Montréal) en vervolgens verder met AC793 naar Los Angeles.

Flying time : Brussel – Montréal : 7u40   -   Montréal – Toronto : 1u15   -   Toronto – Los Angeles : 5u25

Zoals gewoonlijk was iedereen (zowel boordpersoneel als douane) in Toronto weer in de onwetendheid of we al dan niet onze bagage moesten ophalen en opnieuw inchecken voor de vlucht naar LA.  Gelukkig wisten we sinds vorig jaar, toen we ook via Toronto naar Seattle vlogen, dat de bagage effectief moet opgehaald worden en opnieuw ingechecked.  Eigenlijk niet te geloven dat zelfs het personeel van Air Canada dat nog altijd niet weet en in veel gevallen de passagiers verkeerd inlicht in de zin van dat de bagage rechtstreeks doorgaat naar de eindbestemming : niet dus, altijd bagage gaan claimen en opnieuw inchecken!

We komen aan in LA om 20u30 plaatselijke tijd en nemen direct de shuttlebus van Alamo om onze auto te gaan ophalen.  Deze keer hebben we die geboekt bij www.USA-Reisen.de.

Bij Alamo verloopt alles heel vlot en kunnen we zelfs gewoon onze auto gaan kiezen uit een ganse rij.  We zijn van plan om opnieuw een Ford Escape SUV te nemen, maar net op dat ogenblik komt er een nagelnieuwe (600 miles op de teller) Nissan Murano aangereden.  We besluiten direct om die te nemen en zullen het ons geen enkel moment beklagen.  Het blijkt een 6 cylinder, 3500cc te zijn en daar zullen we in de volgende 2 weken nog veel plezier aan beleven…

Ons eerste hotel Travelodge LAX Airport ligt om amper 1 mijl van Alamo en enkele ogenblikken later zijn we dan ook al in dromenland (letterlijk en figuurlijk…)

Overnachting in  Travelodge LAX Airport, Los Angeles

Aantal km gereden : 2

31 maart 2012 - Los Angeles - Death Valley - Amargosa Valley

1e episode op Youtube (31 maart en 01 april gecombineerd) : klik hier (er wordt een apart venster geopend)

Het “leuke” aan het reizen naar het Westen is dat je altijd vroeg wakker bent en dus al snel kunt beginnen aan hetgeen waarvoor we zo ver gevlogen hebben : nieuwe streken gaan ontdekken…

Vermits een echt bezoek aan LA eerder voorzien is voor een latere reis zullen we het ook kort houden en ons louter beperken tot zaken die min of meer op onze route liggen richting Death Valley NP.

Ook al omdat het, in tegenstelling tot de meeste beelden die men meestal ziet van uit LA, Beverly Hills en Hollywood, helemaal geen zonnig weer is en zelfs een beetje aan het miezeren is.

De eerste (korte) stop is Beverly Hills en een autoritje langs de peperdure winkels van Rodeo Drive.

Van daar uit gaat het naar Hollywood Boulevard waar we gewoon eens snel enkele van de ruim 2.500 sterren willen zien op de Walk of Fame.

We vinden, merkwaardig genoeg, een parkeerplaats recht over het Kodak Theatre, de plaats waar de film Oscars uitgereikt worden.

Aan de ingang van het Kodak Theatre vind je overigens de enige ster die niet op het trottoir ligt, maar wel aan de muur hangt : de ster van boks legende Mohammed Ali werd in 2002 aan de muur van het Kodak Theatre bevestigd nadat hij een aanvraag in die zin had ingediend bij de Hollywood Chambre of Commerce, omdat hij “niet over zich heen wilde laten lopen”…

 

De allergrootste sterren vind je overigens vlak vóór het Mann’s Chinese Theatre dat in 1927 geopend werd en al die tijd de belangrijkste plaats was in Hollywood voor filmpremières.

 

Vooraleer verder te rijden maken we nog een foto van het “Hollywood”-logo dat gelukkig nog net te zien is door de miezerige lucht.

Het was de bedoeling om nog een bezoekje te brengen aan het Griffith Observatory van waar men een grandioos uitzicht heeft op LA, maar dat wordt omwille van de weersomstandigheden “verschoven naar een latere datum”…

We verlaten LA en na enkele km is het al een blauwe lucht met een heerlijk zonnetje.  We gaan richting Mojave waar we langs het vliegtuigkerkhof passeren.  Door de bijzonder droge lucht parkeren hier heel wat vliegtuigmaatschappijen, al dan niet tijdelijk, hun vliegtuigen op overschot.

 

We rijden naar Death Valley via Aqueberry Point (onze eerste dirt road), één van de hoogste punten van het park en van waar men een weids uitzicht heeft over de ganse omgeving.

Van daar uit richting Stovepipe Wells, Furnace Creek en Artist Drive.

Het is ondertussen behoorlijk heet geworden (35°C) en er woeden bijzonder krachtige zandstormen.  Op bepaalde plaatsen is het zo goed als onmogelijk om uit de wagen te stappen zonder het risico te lopen om gezandstraald te worden…

Het is de eerste keer dat we in Death Valley zijn en de omgeving valt veel beter mee dan hetgeen we er van verwacht hadden.  Niet zomaar “een zandbak”, maar heel mooie kleuren, hoge berg- en rotspartijen en een bijzondere aanblik om zo in de verte die zandstormen te zien razen.

Om 19u50 komen we aan in ons hotel in Amargosa Valley.

Overnachting in Longstreet Inn and Casino, Amargosa Valley
Aantal km gereden : 363

01 april 2012 - Amargosa Valley - Death Valley - Las Vegas - Overton

1e episode op Youtube (31 maart en 01 april gecombineerd) : klik hier (er wordt een apart venster geopend)

Om 9u vertrokken richting Death Valley voor onze eerste stop : Dante’s View van waar men ’s morgens het beste uitzicht heeft op zowel het hoogste punt van het park (Telescope Peak, 3368m) als op het laagste (Badwater, 86m onder zeeniveau).

De temperatuur hier ligt gemiddeld zo’n 20 graden lager dan in de vallei en het is inderdaad verschrikkelijk koud.  Het is bovendien nog behoorlijk vroeg en de, nog altijd niet geluwde, stormwind is nog helemaal niet opgewarmd.  Maar het schitterende uitzicht maakt veel goed…

Volgende doel is 20 Mule Team Canyon, een 2,5 mijl lange dirt road door heel mooie, kleurrijke rotsen.

Terug op de hoofdweg zijn we direct bij Zabriskie Point waar we ons op een buitenaardse planeet wanen.

Ook hier is het uitzicht ’s morgens het mooist.  En het is mooi…

  

De temperatuur begint stilaan op te lopen, maar we besluiten om nog de Golden Canyon Trail te lopen net voor de grote warmte.  Dit is een prachtige trail waarbij men vertrekt van zo’n 50m onder zeeniveau en geleidelijk klimt tot zo’n 90m boven zeeniveau.  Wij gaan nog een stuk verder en lopen tot de Red Cathedral.  Dit laatste stuk is behoorlijk pittig maar biedt vanaf hier een onwaarschijnlijk mooi uitzicht over Death Valley.

Door de harde wind, de bijzonder droge lucht en de snel oplopende temperaturen is het de boodschap om voortdurend te drinken, maar wat een enig mooie, en door het stuk Red Cathedral behoorlijk lastige, trail is dit!

Volgende stop is Devil’s Golfcourse, een uitgestrekt vlakte vol met zoutpilaren tot 30cm hoog.  Het is bijna onmogelijk om daarop te lopen en we beperken ons dan ook tot het bizarre uitzicht van op de parkeerplaats.

Van daar is het maar een kort stukje tot aan Badwater Basin : het laagste punt van het westelijk halfrond (85,5m onder zeeniveau).  Men kan daar een flink stuk in het Basin lopen maar de hoge temperatuur maakt dit niet direct tot “a walk in the park”…

We verlaten Death Valley maar spotten ineens een dier direct naast de weg die we daar niet direct verwacht hadden : een coyote.  We gaan langs de kant staan en hij komt direct naast onze auto staan met, mijn indruk, bedelende ogen…veel hapjes zal die sukkel hier in deze desolate omgeving waarschijnlijk ook niet vinden…

Veiligheidshalve zijn we toch maar niet uitgestapt…

We hebben ons deze keer bewust beperkt tot het zuidelijke gedeelte van Death Valley NP, maar het heeft op ons een totaal andere indruk nagelaten dan hetgeen we er van verwacht hadden.  Veel mooier, kleurrijker, boeiender dan de naam doet vermoeden.  We sluiten dan ook zeker niet uit dat we hier later nog eens, met meer tijd, terugkomen om oa het noordelijker gedeelte te ontdekken, met natuurlijk de “bewegende” stenen op de Racetrack…

Mijn zoon heeft al een tijdje een actioncam van  GoPro en het is zijn bedoeling om daarrmee grote stukken van de reis vast te leggen, ofwel in timelapse, ofwel in video, maar daarvoor had hij nog een suction cup nodig om de GoPro vast te zetten op de voorruit.  Aangezien dergelijk materiaal hier veel goedkoper is dan bij ons gaan we die suction cup in Las Vegas kopen in een Best Buy waarvan hij gisterenavond op internet gezien had dat deze winkel hem op voorraad heeft.

Met de suction cup en de GoPro op de voorruit gemonteerd hebben we zo de Strip in Las Vegas afgereden…

Vroeger hebben we Las Vegas nog uitgebreider bezocht, dat zat deze keer dus niet meer in de planning, enkel eens over de Strip rijden…

 Om 20u15 komen we aan in ons hotel in Overton.

Overnachting in North Shore Inn at Lake Mead, Overton

Aantal km gereden : 343

02 april 2012 - Overton - Valley of Fire - Zion NP - Kanab

2e episode op Vimeo : klik hier (er wordt een apart venster geopend)

Klik hier voor foto's van Valley of Fire

Om 8u15 vertrokken vanuit North Shore Inn, na een heerlijk ontbijt.  De uitbaters hadden zelfs alle tafeltjes aangekleed in een Paas-thema en we konden genieten van…echte Belgische wafels.  Niet dat stroperige gedoe wat je in elk hotel in de VS ’s morgens krijgt, maar gewoon goede Belgische wafels klaargemaakt in toestellen waarop zelfs vermeld stond “real Belgian Waffles”…

North Shore Inn is absoluut een aanrader als je naar de Valley of Fire gaat.  De eigenaar weet er ook heel wat over te vertellen en geeft nuttige tips.

Onze eerste stop zal dus Valley of Fire worden.  Vroeger waren we hier al eens langsgereden maar hadden het niet bezocht, gewoon uit onwetendheid.  Ondertussen echter zo veel positieve commentaren gelezen op internet dat dit absoluut in onze planning moest ingepast worden.

En ik moet zeggen, we hebben er helemaal geen spijt van : wat een prachtig park ! 

We vielen gewoon van de ene verbazing in de andere.  Achter elke bocht, achter iedere hoek duikt weer een ander pareltje op.

We hebben een paar uur in het park doorgebracht, maar het kan geen enkel probleem zijn om hier een volledige dag (of zelfs (veel) langer) te blijven zonder dat het gaat vervelen.

In die korte tijdspanne moet men zich nu eenmaal beperken tot plaatsen die niet zo ver van de weg af liggen, maar er moeten echt schitterende plekken te ontdekken zijn als men verder gaat, zie bvb de website van Steffen Synnatschke : http://www.synnatschke.de/fotos/nevada/valley-of-fire-sp/fire-wave.jpg.html

Kleine tip : als je naar The Fire Wave gaat, neem dan niet de aangeduide weg, maar ga vanaf de parkeerplaats nog iets verder de weg af naar beneden tot de eerste Dip en ga dan direct links af. Dan ga je via de Pink Canyon, welke enig mooi is.

Op die manier kom je aan de voet van The Fire Wave maar via een veel mooiere route.

Ons einddoel voor vandaag is Kanab maar daar gaan we niet via de “korte” route naar toe, maar wel via Zion NP.  Daarvoor nemen we ook niet de gewone weg, maar wel de dirt road Smithsonian Butte Road.

Het is al in de namiddag als we de dirt road inslaan en onmiddellijk krijgen we de smaak goed te pakken : die typische rode (stof)aarde waar we doorrijden met schitterende uitzichten.

We komen oa ook enkele cowboys te paard (uiteraard…) tegen die hun vee aan het binnenhalen zijn.  Maar voor de rest niemand…enkel pure, prachtige, wilde natuur…

Men heeft wel absoluut high clearance nodig voor een paar honderd meter midden in de route, 4x4 niet noodzakelijk.  Maar wat een formidabele uitzichten hadden we op die route op de door het zonlicht verlichte bergen van Zion.

Zion NP hebben we vroeger ook al eens bezocht, dus er “gewoon” door rijden via de Scenic Road was het enige wat dit jaar in de planning stond.  Maar het is dan ook een heel mooie Scenic Road…

Om 18u55 komen we aan in ons hotel in Kanab.

Overnachting in Best Western Red Hills, Kanab

Aantal km gereden : 350

03 april 2012 - Kanab - White Pocket - Page

3e Episode van onze reis : klik hier (er wordt een apart venster geopend)

Klik hier voor foto's van White Pocket

We zijn om 8u30 vertrokken van uit Kanab met Terry Alderman (een plaatselijke fotograaf die ook tochten organiseert naar afgelegen en moeilijk bereikbare gebieden).
Maanden geleden hebben we deze tocht naar White Pocket al gereserveerd en nu is het eindelijk zo ver.  Gelukkig zijn we alleen zodat we genoeg plaats hebben in de oude, maar oerdegelijke 4x4 Jeep van Terry.

Hij rijdt niet meer langs de House Rock Valley naar White Pocket omdat de weg volgens hem veel te slecht geworden is, maar wél via de 89A.
Vermits we 's avonds in Page slapen, rijden we met hem mee tot aan het punt waar de dirt road begint. Daar laten we onze wagen achter.
Het voordeel van deze route is dat je door een schitterend bergachtig gebied rijdt (vandaag nog sneeuw) eerst tot aan het begin van de dirt road, en daarna richting Page door de prachtige Marble Canyon.

De route zelf naar White Pocket zou ik zeker niet zelf rijden. Je hebt absoluut een high clearance nodig en liefst ook een 4x4. Maar dit is niet het enige probleem, er zijn ook oneindig veel zijwegen. De wegen zijn bijzonder zanderig met diepe sporen zodat zelfs de onderkant van Terry's wagen regelmatig sleepte. Wij (ook Terry) vielen echter bijna om van verbazing toen we op een paar km van White Pocket ineens een gewone personenwagen tegenkwamen. Het is voor iedereen een raadsel hoe die dat klaargespeeld heeft.

White Pocket dan : onbeschrijflijk mooi en zowel volgens Terry als nog een andere fotograaf die daar aanwezig was, minstens zo mooi als The Wave, maar met het grote voordeel dat er (nog?) geen permit nodig is en een veel groter gebied, waar het ene hoekje al mooier is dan het andere.

Na zowat 3u genieten (Terry laat je de ganse tijd gerust, maar geeft wel tips als je het hem vraagt) terug bijna 2u zandwegen tot aan de 89A. En daarna verder genieten door Marble Canyon richting Page...

Vandaag een schitterende tocht gemaakt met Terry Alderman naar White Pocket. Onvoorstelbaar mooi gebied.
--> Ter info : we hebben voor 2 personen 274 dollar betaald (incl tax).

Om 19u15 komen we aan in ons hotel in Page.

Overnachting in Best Western Lake Powell, Page

Aantal km gereden (zonder dirt road naar White Pocket) : 240